Mr.Muhendis
13.02.2010, 13:15
Günümüzde, çiftliklerde en sık raslanan araçlardan biri traktördür. Bu araç, dünyanın gelişmiş bölgelerinde hayvan gücünün yerini almıştır.
İlk traktör, 1889 yılında, Chicago'da Charter motor şirketi tarafından geliştirildi. Bu, bir buhar makinası şasisine monte edilmiş, tek silindirli benzin motorlu bir araçtı. Başka firmalar ve kişiler de başarılı makinalar yaptılar.
Birinci Dünya savaşı sırasında traktörlerin kullanılmaya başlanmasıyla, büyük topraklar işlendi ve daha çok ürün elde edildi. A.B.D'nde çeşitli firmaların yaptığı pek çok traktör, öteki ülkelere satıldı.
Traktörlerin yapılarında en büyük değişiklik. Harry Ferguson tarafından gerçekleştirildi. Ferguson. hidrolik denetimli bağlantı sistemim geliştirdi. Üçlü nokta bağlantı sisteminin kullanılmasıyla, Pulluk ya da Kültivatör, kullanışlı biçime sokularak, traktörün bir parçası haline getirildi. Toprağın araca karşı direnciyse, üst bağlantıya geçirildi. Böylece bu direnç, denge sağlayan bir güç haline sokuldu.
Traktörler genellikle dört tekerleklidir ve arka tekerleklerden tahrik edilir. Motor, dişli kutusu ve aktarma organları ayrı bir şasiye gerek kalmayacak biçimde düzenlenmiştir.
Bu düzenleme, ilk kez 1913 yılında, Wallis traktör şirketi tarafından Ohio'da denenmiş ve Ford tarafından başarıyla uygulanmıştır. Motor ve debriyaj doğrudan doğruya dişli kutusuna, dişli kutusu da öteki aktarma organlarına bağlıdır. Bu yapı, makina için sağlam bir omurga oluşturur. Çeşitli tarım aletleri için bağlantılar, traktörün arkasında ve yanlarında yeralır.
Modern traktörlerde genellikle bir kapalı sürücü kabini bulunur. Kabin, sürücüyü, hem kötü hava koşullarından korur, hem de traktörün devrilmesi durumunda sürücünün yaralanmasını önler. Araç ayrıca, gece çalışmaları için ön ve arka farlarla donatılmıştır.
Traktörlerin gücü, 20-280 bey-girgücü arasındadır. Bu güç, traktörün büyüklüğüne ve kullanılış amacına göre değişir. Bağ ve bahçelerde kullanılan traktörler, dar ve küçük yapılır. Tekerleklerine de bitkilere ve dallara zarar vermeyecek biçimler verilir. Bunlara «bahçe traktörü» denir. Küçük, dört tekerlekli traktörierse, çekme güçlerinin yüksek olması nedeniyle, dağlık arazilere elverişlidir.
Günümüzde, mısır, pamuk, patates ve çeşitli sebzeler gibi sıralar halinde ekilen ürünlere zarar vermeyen, yerden yüksek traktörler de geliştirilmiştir. Bu traktörlerin önüne, arkasına ve altına bağlanan uygun araçlarla, aynı anda iki ya da daha çok iş Dirden yapılabilir. Sözgelimi, toprağı kazma ve ilaç dökme işlemleri aynı anda yapılabilir. Bu tür traktörler üç tekerlekli araçlara benzerler. Arkada iki büyük tekerlek, önde de, ya tek ya da birbirine yakın iki tekerlek bulunur.
Genel amaçlı tarım traktörleri, 30-120 beygirgücündedir. Bu traktörler, çeşitli koşullarda çalışabilir ve sürme, ekme, biçme, ilaçlama, başka araçlar çekme gibi görevleri yerine getirebilirler.
Daha verimli olduğundan ve daha iyi çektiğinden, günümüzde genellikle dört tekerlekten tahrikli traktörler üretilmektedir. Bahçe traktörleri gibi özel tipler dışında, 75-250 beygirgücünde, yüksek güçlü bu araçlarda, bir aktarma dişli kutusundan Öndeki aksa uzanan tahrik şaftı ve bazı durumlarda, her ön tekerlekte bir hidrolik motor yeralır.
Daha büyük araçlar, engebeli arazide çok yüksek çalışma verimi sağlarlar. Direksiyon mekanizmaları çeşitlidir. Bazı traktörlerde yalın ön tekerlek kumandası sistemi, bazılarında da dört tekerlek kumandası sistemi vardır. Traktörler mafsallı da olabilir. Bu sistem, daha küçük bir dönme yarıçapı ve iki parçanın farklı açılara uyması gibi bir üstünlük sağlar. Mafsallı traktör, toprağı daha sıkı kavrayabilir.
Nemli topraklarda paletli traktörler daha elverişlidir. Lastikleri aşındıran kuru sert topraklarda da paletli traktörler yeğlenir. Paletli traktör, tekerlekli türden daha yavaş çalışır, ama daha büyük araçları çekebilir.
Traktörlerin yapısı:
Günümüzün traktörlerinde aşağı- yukarı yalnızca Dizel Motoru kullanılmaktadır. İyi bir moment karakteristiği olan bu motorlar çok ekonomiktir. Motorlar genellikle 1-8 silindirlidir. Motor gücünü yükseltmek için türboşarjörler de kullanılabilir. Pek çok araçta dört zamanlı motor kullanılır. Marş motoruyla çalıştırma, artık dünyanın her yanında uygulanan temel yöntemdir. Motor genellikle regülatörlüdür ve çalışma hızı 800-2 800 devir/ dakika arasında değişir. Traktörlerde hava soğutmalı motorların da kullanılabilmesine karşılık, su soğutmalılar daha yaygındır. Çalıştırıldıkları ağır koşullardan ötürü, traktörlerin etkili hava ve yağ filtrele-riyle donatılması gerekir.
Traktörlere çok güçlü Debriyaj'lar takılır. İki aşamalı çalışan bu debriyajlar, vantilatörle soğutulur. İlk aşamada makinanın Ön hareketi durdurulur, ikinci aşamada da çıktş mili ve hidrolik pompa durur.
Pek çoğu (sözgelimi patates tarımı) belirli hızlar gerektiren çeşitli çalışma koşulları nedeniyle traktörlerde çok sayıda ileri vites bulunur. Bu yüzden, ikinci bir dişli takımıyla birlikte, üç ya da dört hızlı Dişli Kutusu kullanılır. Viteslerin sayısını iki katına çıkarmak için Planet Dişli Mekanizmaları'ndan da yararlanılır. Vites değiştirmeyi kolaylaştırmak için, bazen senkromeş kullanılır. Değişken hız oranlan elde etmek için de, hidrolik transmisyon gereklidir. Traktör transmisyonu, çeşitli zorlamaların etkisinde kaldığından, aynı beygirgücündeki bir yol aracına göre çok daha sağlam yapılır. Çıkış mili, taşman ya da çekilen araçlarla bağlantı sağlar ve genellikle traktörün arkasında yeralır. Ancak, son yıllarda, aracın yanına ve önüne bağlanan ek çıkış milleri de kullanılmaktadır. Bunlar, orta ya da ön tarafa monte edilmiş donanım için kullanılır.
1947 yılında bağımsız çıkış millerinin yapımı, önemli bir gelişme olmuş, böylece çıkış mili, traktörün ön hareketinden bağımsız olarak kullanılabilecek hale gelmiştir. Balyalama gibi işlemlerin yürütülmesinde bu düzenek büyük yarar sağlar. Bazı tarım işlerinde de. hızı. aracın yo! alma hızıyla orantılı olan tekerlek hızlı çıkış milleri kullanılır.
Traktörlerin çok yönlü araçlar haline getirilmesinde, hidrolik gücün kullanılmasının da katkısı büyük olmuştur. Eskiden traktörle çekilen donanımın ya da aracın alçaltılması ve yükseltilmesi için, dış hidrolik pistonların kullanılması zorunlu olmaktaydı. Ama üçlü nokta bağlantı sisteminin geliştirilmesiyle traktör, bir çekici olmaktan çıkmış, çeşitli işlerde kullanılabilen yararlı bir araç haline gelmiştir.
Genellikle bir ayak pedalıyla çalıştırılan Diferensiyel kilidi, diferansiyelin normal biçimde çalışmasını engelleyen bir mekanizmadır. Zor çalışma koşulları altında bu mekanizma, motor gücünün bütünüyle iki arka tekerleğe geçirilmesini sağlar. Böylece, tekerleğin dönmesi yavaşlar ve traktörün yumuşak arazide yol alması kolaylaşır.
Traktörde Fren'ler de büyük önem taşır: Traktörde frenler, yalnızca aracı durdurmak için değil, tarlada sert dönüşlere yardımcı olmak için de kullanılır. Güçlü hareketleri, dirençleri ve uzun ömürleri nedeniyle genellikle disk frenler kullanılır.
İlk traktör, 1889 yılında, Chicago'da Charter motor şirketi tarafından geliştirildi. Bu, bir buhar makinası şasisine monte edilmiş, tek silindirli benzin motorlu bir araçtı. Başka firmalar ve kişiler de başarılı makinalar yaptılar.
Birinci Dünya savaşı sırasında traktörlerin kullanılmaya başlanmasıyla, büyük topraklar işlendi ve daha çok ürün elde edildi. A.B.D'nde çeşitli firmaların yaptığı pek çok traktör, öteki ülkelere satıldı.
Traktörlerin yapılarında en büyük değişiklik. Harry Ferguson tarafından gerçekleştirildi. Ferguson. hidrolik denetimli bağlantı sistemim geliştirdi. Üçlü nokta bağlantı sisteminin kullanılmasıyla, Pulluk ya da Kültivatör, kullanışlı biçime sokularak, traktörün bir parçası haline getirildi. Toprağın araca karşı direnciyse, üst bağlantıya geçirildi. Böylece bu direnç, denge sağlayan bir güç haline sokuldu.
Traktörler genellikle dört tekerleklidir ve arka tekerleklerden tahrik edilir. Motor, dişli kutusu ve aktarma organları ayrı bir şasiye gerek kalmayacak biçimde düzenlenmiştir.
Bu düzenleme, ilk kez 1913 yılında, Wallis traktör şirketi tarafından Ohio'da denenmiş ve Ford tarafından başarıyla uygulanmıştır. Motor ve debriyaj doğrudan doğruya dişli kutusuna, dişli kutusu da öteki aktarma organlarına bağlıdır. Bu yapı, makina için sağlam bir omurga oluşturur. Çeşitli tarım aletleri için bağlantılar, traktörün arkasında ve yanlarında yeralır.
Modern traktörlerde genellikle bir kapalı sürücü kabini bulunur. Kabin, sürücüyü, hem kötü hava koşullarından korur, hem de traktörün devrilmesi durumunda sürücünün yaralanmasını önler. Araç ayrıca, gece çalışmaları için ön ve arka farlarla donatılmıştır.
Traktörlerin gücü, 20-280 bey-girgücü arasındadır. Bu güç, traktörün büyüklüğüne ve kullanılış amacına göre değişir. Bağ ve bahçelerde kullanılan traktörler, dar ve küçük yapılır. Tekerleklerine de bitkilere ve dallara zarar vermeyecek biçimler verilir. Bunlara «bahçe traktörü» denir. Küçük, dört tekerlekli traktörierse, çekme güçlerinin yüksek olması nedeniyle, dağlık arazilere elverişlidir.
Günümüzde, mısır, pamuk, patates ve çeşitli sebzeler gibi sıralar halinde ekilen ürünlere zarar vermeyen, yerden yüksek traktörler de geliştirilmiştir. Bu traktörlerin önüne, arkasına ve altına bağlanan uygun araçlarla, aynı anda iki ya da daha çok iş Dirden yapılabilir. Sözgelimi, toprağı kazma ve ilaç dökme işlemleri aynı anda yapılabilir. Bu tür traktörler üç tekerlekli araçlara benzerler. Arkada iki büyük tekerlek, önde de, ya tek ya da birbirine yakın iki tekerlek bulunur.
Genel amaçlı tarım traktörleri, 30-120 beygirgücündedir. Bu traktörler, çeşitli koşullarda çalışabilir ve sürme, ekme, biçme, ilaçlama, başka araçlar çekme gibi görevleri yerine getirebilirler.
Daha verimli olduğundan ve daha iyi çektiğinden, günümüzde genellikle dört tekerlekten tahrikli traktörler üretilmektedir. Bahçe traktörleri gibi özel tipler dışında, 75-250 beygirgücünde, yüksek güçlü bu araçlarda, bir aktarma dişli kutusundan Öndeki aksa uzanan tahrik şaftı ve bazı durumlarda, her ön tekerlekte bir hidrolik motor yeralır.
Daha büyük araçlar, engebeli arazide çok yüksek çalışma verimi sağlarlar. Direksiyon mekanizmaları çeşitlidir. Bazı traktörlerde yalın ön tekerlek kumandası sistemi, bazılarında da dört tekerlek kumandası sistemi vardır. Traktörler mafsallı da olabilir. Bu sistem, daha küçük bir dönme yarıçapı ve iki parçanın farklı açılara uyması gibi bir üstünlük sağlar. Mafsallı traktör, toprağı daha sıkı kavrayabilir.
Nemli topraklarda paletli traktörler daha elverişlidir. Lastikleri aşındıran kuru sert topraklarda da paletli traktörler yeğlenir. Paletli traktör, tekerlekli türden daha yavaş çalışır, ama daha büyük araçları çekebilir.
Traktörlerin yapısı:
Günümüzün traktörlerinde aşağı- yukarı yalnızca Dizel Motoru kullanılmaktadır. İyi bir moment karakteristiği olan bu motorlar çok ekonomiktir. Motorlar genellikle 1-8 silindirlidir. Motor gücünü yükseltmek için türboşarjörler de kullanılabilir. Pek çok araçta dört zamanlı motor kullanılır. Marş motoruyla çalıştırma, artık dünyanın her yanında uygulanan temel yöntemdir. Motor genellikle regülatörlüdür ve çalışma hızı 800-2 800 devir/ dakika arasında değişir. Traktörlerde hava soğutmalı motorların da kullanılabilmesine karşılık, su soğutmalılar daha yaygındır. Çalıştırıldıkları ağır koşullardan ötürü, traktörlerin etkili hava ve yağ filtrele-riyle donatılması gerekir.
Traktörlere çok güçlü Debriyaj'lar takılır. İki aşamalı çalışan bu debriyajlar, vantilatörle soğutulur. İlk aşamada makinanın Ön hareketi durdurulur, ikinci aşamada da çıktş mili ve hidrolik pompa durur.
Pek çoğu (sözgelimi patates tarımı) belirli hızlar gerektiren çeşitli çalışma koşulları nedeniyle traktörlerde çok sayıda ileri vites bulunur. Bu yüzden, ikinci bir dişli takımıyla birlikte, üç ya da dört hızlı Dişli Kutusu kullanılır. Viteslerin sayısını iki katına çıkarmak için Planet Dişli Mekanizmaları'ndan da yararlanılır. Vites değiştirmeyi kolaylaştırmak için, bazen senkromeş kullanılır. Değişken hız oranlan elde etmek için de, hidrolik transmisyon gereklidir. Traktör transmisyonu, çeşitli zorlamaların etkisinde kaldığından, aynı beygirgücündeki bir yol aracına göre çok daha sağlam yapılır. Çıkış mili, taşman ya da çekilen araçlarla bağlantı sağlar ve genellikle traktörün arkasında yeralır. Ancak, son yıllarda, aracın yanına ve önüne bağlanan ek çıkış milleri de kullanılmaktadır. Bunlar, orta ya da ön tarafa monte edilmiş donanım için kullanılır.
1947 yılında bağımsız çıkış millerinin yapımı, önemli bir gelişme olmuş, böylece çıkış mili, traktörün ön hareketinden bağımsız olarak kullanılabilecek hale gelmiştir. Balyalama gibi işlemlerin yürütülmesinde bu düzenek büyük yarar sağlar. Bazı tarım işlerinde de. hızı. aracın yo! alma hızıyla orantılı olan tekerlek hızlı çıkış milleri kullanılır.
Traktörlerin çok yönlü araçlar haline getirilmesinde, hidrolik gücün kullanılmasının da katkısı büyük olmuştur. Eskiden traktörle çekilen donanımın ya da aracın alçaltılması ve yükseltilmesi için, dış hidrolik pistonların kullanılması zorunlu olmaktaydı. Ama üçlü nokta bağlantı sisteminin geliştirilmesiyle traktör, bir çekici olmaktan çıkmış, çeşitli işlerde kullanılabilen yararlı bir araç haline gelmiştir.
Genellikle bir ayak pedalıyla çalıştırılan Diferensiyel kilidi, diferansiyelin normal biçimde çalışmasını engelleyen bir mekanizmadır. Zor çalışma koşulları altında bu mekanizma, motor gücünün bütünüyle iki arka tekerleğe geçirilmesini sağlar. Böylece, tekerleğin dönmesi yavaşlar ve traktörün yumuşak arazide yol alması kolaylaşır.
Traktörde Fren'ler de büyük önem taşır: Traktörde frenler, yalnızca aracı durdurmak için değil, tarlada sert dönüşlere yardımcı olmak için de kullanılır. Güçlü hareketleri, dirençleri ve uzun ömürleri nedeniyle genellikle disk frenler kullanılır.